REGGİO EMİLİA YAKLAŞIMI

1970 yılında İtalya’da okul öncesi eğitim programlarında reform yapmak amacıyla ortaya çıkmış , aktif eğitim modelini uygulayan Reggio Emilia yaklaşımı , aynı zaman da çocuğun nasıl öğrendiği ile ilgilenen ve çocuğun okulda bağımsız ve hareketli olmasını destekleyen , sosyal ilişki ağına oldukça önem veren bir yaklaşımdır. Loris Malaguzzi tarafından geliştirilmiştir. Malaguzzi ; PİAGET , VYGOTSKY , BRUNER ‘in görüşlerinden etkilenmiştir.

• Çocuklara ÖZGÜRCE ve BİRLİKTE ÖĞRENME sansı verir.
• Çocukların NASIL öğrendikleri ile ilgilenir. 
• Çevre üçüncü öğretmendir.

REGGİO EMİLİA YAKLAŞIMININ AMACI ;

Büyüme sürecindeki çocuğun gelişimini engelleyen “duvar”ın ortadan kaldırılmasıdır. Eski ve katı kurallar, güncelliğini yitirmiş kavramlar, yetişkinlerce benimsenmiş anlaşılması güç davranış ve tutumlar, geleneksel eğitim yöntemleri bu "duvar"ı oluşturmaktadır. Reggio Emilia Yaklaşımına göre, çocuğun gelişim sürecinde yaşayan toplumdaki yeni kültürel değerler ve rolleri öğrenmesi desteklenmeli böylece gelişimini engelleyen ve eski değer yargılarından oluşan "duvar" ile karşılaştığında bunu kendi kendine aşması sağlanmalıdır. Bu yaklaşıma göre çocuk, teoriler geliştiren, verileri elde etmede ve hipotezler oluşturmada kendi yolları olan bir bireydir. Bu süreçte öğretmenin görevi çocuklara yapılandırılmamış ortamlar sunmak ve çocukların hazırlanan ortam sayesinde kendi kendilerine öğrenmelerini desteklemektir.

ÇOCUKLARIN KENDİNİ İFADE ETME BİÇİMLERİ VE YOLLARI AYNI DEĞİLDİR.HER BİRİNİN KENDİNE ÖZGÜ YOLLARI VARDIR. KURDUKLARI HAYALLER BİRBİRİNDEN FARKLIDIR ..

REGGİO EMİLİA YAKLAŞIMINDA ÖĞRETMEN

Reggio Emilia yaklaşımında öğretmen geleneksel öğretmen kalıbından kurtarılır “öğreten” olarak tanımlanmaz ve süreçte çocuklarla birlikte öğrenen ve gelişen bir yapıdır. Yaklaşımın bu özelliği eğitime de dinamik bir özellik kazandırır. Bu yenilikçi bakışla Reggio Öğretmenleri nitelikleri farklılaşır. Öğretmen öncelikle aktif bir dinleyicidir. Öğretmenlerin, gözlem yapmak, süreci dökümante etmek, gözlem ve dokümantasyonlar üzerinden analiz çalışmaları yapmak, proje konularına uygun olarak çocuğun keşif yapması için gerekli ortamı organize etmek gibi klasik öğretmen tanımında olmayan pek çok farklı konuda bilgi sahibi olması gerekir. Bu gerekliliğin bir kısmı öğretmen eğitimleri ile giderilirken bir kısmı da süreç içerisinde deneyimlenerek tamamlanır. Öğretmen, çocuğun keşfetmesine ve deneyimlemesine fırsat tanırken kendisi de öğrenir.